Wat is de Cookiewet?
De cookiewet is een wijziging van de Telecommunicatiewet die als doel heeft de gebruiker/internetter controle te geven over de cookies die op zijn of haar computer worden geplaatst. De gebruiker moet duidelijk en volledig worden geïnformeerd over het gebruik van cookies om zijn privacy beter te waarborgen. Omdat de gebruiker vóóraf zijn toestemming moet geven (opt-in), moet hij dus ook vóóraf worden geïnformeerd over het feit dat zijn gegevens via een cookie worden opgeslagen. Dat informeren moet gebruiksvriendelijk gebeuren. Tevens moet worden gemeld met welk doel een cookie wordt geplaatst.
Per 5 juni 2012 is de nieuwe wetgeving in Nederland in werking getreden.
Per 1 januari 2013 is de wetgeving van kracht omtrent het rechtsvermoeden bij het gebruik van third-party cookies, ook wel tracking cookies genoemd (zie toelichting hieronder).
Die richtlijn – ePrivacy Directive genoemd – wordt in elk betrokken EU-land omgezet in nationale wetgeving. In Nederland betreft dit een wijziging van de Telecommunicatiewet (artikel 11.7a).
De cookiewet werd tegelijk met de netneutraliteit behandeld en vastgelegd in de Telecommunicatiewet. Vrije toegang tot het internet (netneutraliteit) betekent dat specifieke internetdiensten zoals Skype en WhatsApp, niet door providers mogen worden belast of geblokkeerd. Evenmin mag er voor het gebruik extra geld worden gevraagd.
In functionele cookies worden bijvoorbeeld uw persoonlijke instellingen bij een bepaalde website opgeslagen (denk aan de taal), of de inhoud van uw winkelmandje.
Daarentegen zijn niet-functionele cookies niet noodzakelijk voor een juiste werking van de website. Een voorbeeld hiervan zijn cookies van statistiekprogramma’s als Google Analytics. Het onderscheid tussen functionele en niet-functionele cookies is zo belangrijk omdat de cookiewet een uitzondering maakt voor het plaatsen en uitlezen van functionele cookies. Hiervoor is dus géén toestemming nodig van de gebruiker.Een ander type onderscheid is dat tussen first-party en third-party cookies. De laatste worden ook wel tracking cookies genoemd. Dit onderscheid, dat overigens niet expliciet in de cookiewet wordt besproken, is gebaseerd op de plaatser van de cookie: de eigenaar van de website (de first party) of een derde partij die de websitebezoeker wil volgen, zoals adverteerders.
Een cookiemuur is een algehele blokkade van de website in het geval de bezoeker geen goedkeuring geeft voor het gebruik van cookies.